我正在学习/试验 rust 迹,在我在这门语言中发现的所有优雅中,有一个特点让我困惑,似乎完全不合适.
在进行方法调用时,Rust会自动取消对指针的引用.我做了一些测试来确定确切的行为:
struct X { val: i32 }
impl std::ops::Deref for X {
type Target = i32;
fn deref(&self) -> &i32 { &self.val }
}
trait M { fn m(self); }
impl M for i32 { fn m(self) { println!("i32::m()"); } }
impl M for X { fn m(self) { println!("X::m()"); } }
impl M for &X { fn m(self) { println!("&X::m()"); } }
impl M for &&X { fn m(self) { println!("&&X::m()"); } }
impl M for &&&X { fn m(self) { println!("&&&X::m()"); } }
trait RefM { fn refm(&self); }
impl RefM for i32 { fn refm(&self) { println!("i32::refm()"); } }
impl RefM for X { fn refm(&self) { println!("X::refm()"); } }
impl RefM for &X { fn refm(&self) { println!("&X::refm()"); } }
impl RefM for &&X { fn refm(&self) { println!("&&X::refm()"); } }
impl RefM for &&&X { fn refm(&self) { println!("&&&X::refm()"); } }
struct Y { val: i32 }
impl std::ops::Deref for Y {
type Target = i32;
fn deref(&self) -> &i32 { &self.val }
}
struct Z { val: Y }
impl std::ops::Deref for Z {
type Target = Y;
fn deref(&self) -> &Y { &self.val }
}
#[derive(Clone, Copy)]
struct A;
impl M for A { fn m(self) { println!("A::m()"); } }
impl M for &&&A { fn m(self) { println!("&&&A::m()"); } }
impl RefM for A { fn refm(&self) { println!("A::refm()"); } }
impl RefM for &&&A { fn refm(&self) { println!("&&&A::refm()"); } }
fn main() {
// I'll use @ to denote left side of the dot operator
(*X{val:42}).m(); // i32::m() , Self == @
X{val:42}.m(); // X::m() , Self == @
(&X{val:42}).m(); // &X::m() , Self == @
(&&X{val:42}).m(); // &&X::m() , Self == @
(&&&X{val:42}).m(); // &&&X:m() , Self == @
(&&&&X{val:42}).m(); // &&&X::m() , Self == *@
(&&&&&X{val:42}).m(); // &&&X::m() , Self == **@
println!("-------------------------");
(*X{val:42}).refm(); // i32::refm() , Self == @
X{val:42}.refm(); // X::refm() , Self == @
(&X{val:42}).refm(); // X::refm() , Self == *@
(&&X{val:42}).refm(); // &X::refm() , Self == *@
(&&&X{val:42}).refm(); // &&X::refm() , Self == *@
(&&&&X{val:42}).refm(); // &&&X::refm(), Self == *@
(&&&&&X{val:42}).refm(); // &&&X::refm(), Self == **@
println!("-------------------------");
Y{val:42}.refm(); // i32::refm() , Self == *@
Z{val:Y{val:42}}.refm(); // i32::refm() , Self == **@
println!("-------------------------");
A.m(); // A::m() , Self == @
// without the Copy trait, (&A).m() would be a compilation error:
// cannot move out of borrowed content
(&A).m(); // A::m() , Self == *@
(&&A).m(); // &&&A::m() , Self == &@
(&&&A).m(); // &&&A::m() , Self == @
A.refm(); // A::refm() , Self == @
(&A).refm(); // A::refm() , Self == *@
(&&A).refm(); // A::refm() , Self == **@
(&&&A).refm(); // &&&A::refm(), Self == @
}
所以,似乎或多或少:
- 编译器将插入调用方法所需的尽可能多的解引用运算符.
- The compiler, when resolving methods declared using
&self
(call-by-reference):- 第一次try 取消
self
次引用 - 然后try 调用
self
的确切类型 - 然后,try 插入匹配所需的尽可能多的解引用运算符
- 第一次try 取消
- 对
T
类型使用self
(按值调用)声明的方法的行为就像对&T
类型使用&self
(按引用调用)声明的方法一样,并在引用点运算符左侧的任何对象时调用它们. - 上述规则首先在原始的内置解引用中try ,如果没有匹配,则使用
Deref
trait重载.
准确的自动取消引用规则是什么?有人能给出这种设计决策的正式理由吗?